LUISTEREND OOR
MEEKIJKEND OOG
HELPENDE HAND
Dat zijn de drie dingen die ik (als alleenstaande, want dat kan je ook zijn temidden van liefhebbende familieleden en vrienden) het meeste ging missen en waar Ingrid heel goed in voorziet. Ik kom door haar heel gemakkelijk tot reflectie op waar ik mee bezig ben en hoe ik het leven (na de dood van Jan en in het licht van de toenemende ouderdom) probeer vorm te geven. Dat helpt en houdt de moed erin, zonder dat Ingrid er een sturende rol in speelt.
Voorwaarde voor deze vorm van ondersteuning is grote regelmaat, zonder wisseling van persoon. En het moet natuurlijk ‘klikken’. Ik heb voor dit doel genoeg aan drie uur in de week op een vaste dag en tijd.
Het feit dat ik nu dus al ‘hulp’ heb en dat volhartig accepteer, geeft mij ook de rust dat ik het wel zal redden als ik in de toekomst onverhoopt ‘echt’ in een afhankelijjke positie terecht kom.